Het kind met het badwater weggooien
Of in dit geval, de kinderen. Dat is wat er dreigt te gebeuren met de klimaatmarsen. Want laat ons duidelijk zijn, dat de volgende generatie, onze kinderen hun stem laten horen en oproepen om dringend actie te ondernemen om de klimaatopwarming te stoppen is een goede zaak. Een hele goede zaak. Wat wij, de huidige generatie, met die wake-up call doen bepaalt hoe nuttig hun acties zullen zijn. En op dat vlak dreigt er toch wel wat fout te lopen.
Eigenlijk zien we problemen op twee vlakken. Iedereen, of toch bijna iedereen, is het volmondig eens met de spijbelaars die vinden dat er dringend iets moet gebeuren. Maar de betogingen krijgen stilaan een bijzondere ondertoon: het wordt hoog tijd dat anderen iets gaan doen. De overheid, de regering, bedrijven, … Dat onze kinderen de verantwoordelijkheid bij ons leggen is logisch. Wij bepalen hoe we onze maatschappij organiseren, met welke auto we rijden en waar we met vakantie gaan.
Al vliegend of niet. Maar de commentatoren aan de zijlijn, en de betogers tijdens de laatste klimaatmars ‘voor volwassenen’, hebben die tonaliteit helemaal overgenomen: er moet iets gebeuren... door anderen.
